Szkolnictwo podstawowe
Ciężar zaległości z czasów 123 lat trwającej niewoli wymagał nie tylko poprawy i ożywienia rolnictwa i przemysłu, ale podniesienia jednocześnie poziomu kulturalnego ludności, likwidowania analfabetyzmu. Zadanie to stanęło przed szkolnictwem.
Akcja organizowania szkół powszechnych zapoczątkowana dość szeroko podczas okupacji w latach 1915 - 1918 wzmogła się z chwilą odzyskania niepodległości. Nauczyciele już w latach 1915 - 1918 wprowadzili koncepcję struktury polskiego szkolnictwa, samorządu oświatowego i administracji szkolnej. Podstawą całego ustroju szkolnego miała być wysoko zorganizowana szkoła powszechna, siedmioletnia i siedmioklasowa, bezpłatna, rozbudowana według potrzeb terenowych.
Postulat wysoko zorganizowanej szkoły powszechnej i cały projekt ustroju szkolnego był szeroko dyskutowany i w ostrej walce przyjęty przez Sejm Nauczycielski w 1919 roku ujęty dekretem Naczelnika Państwa i zatwierdzony następnie przez Sejm Ustawodawczy 22 lipca 1919 r.
Dekret zapowiedział utworzenie takiej liczby szkół, aby wszystkie dzieci w wieku szkolnym miały możność pobierania nauki. W praktyce nie miał większego znaczenia zwłaszcza w pierwszych latach niepodległości ze względu na brak lokali
i kadry nauczycielskiej.
We Włodawie istniały szczególnie trudności w tym zakresie. W latach 1918 - 1925 istniała tylko jedna szkoła powszechna mieszcząca się w budynku drewnianym, parterowym przy ul. Szkolnej. Posiadała ona 6 sal lekcyjnych, pokój nauczycielski
i kancelarię, pobierało w niej naukę około 500 dzieci.
Kierownik szkoły Pan Roman Linder czynił starania u władz miejskich i samorządowych o dotacje na cele szkolnictwa, powołano Komitet Budowy Szkół.
Społeczeństwo włodawskie pozbawione, w okresie niewoli narodowej szkoły polskiej przychylnie odnosiło się do spraw oświaty.
Rada Miejska postanowiła pobierać podatek na rzecz miasta po 300 marek od butelki wódki i uzyskany dochód postanowiono przeznaczyć na konto Komitetu Budowy Szkół.
Jednocześnie podjęto decyzję wzniesienia nowego budynku szkolnego, by móc zapewnić naukę wszystkim dzieciom włodawskim objętym obowiązkiem nauczania.
Mimo przepisów nakładających obowiązek posyłania dzieci do szkoły nie wszystkie dzieci w wieku szkolnym spełniały ten obowiązek, średnio co drugie dziecko we Włodawie w latach 1919 - 1925 nie uczęszczało do szkoły.
Lubelska Rada Szkolna powołała w 1923 roku specjalną Komisję Powszechnego Nauczania, której zadaniem było dopilnowanie realizacji postanowień w dziedzinie oświaty.
Powszechne zaangażowanie czynników społecznych i państwowych w sprawy rozwoju oświaty i budownictwa szkolnego w niewielu latach doprowadziło do radykalnych zmian na tym odcinku we Włodawie. W 1925 r. Magistrat ukończył budowę piętrowego budynku dla Publicznej Szkoły Powszechnej, do której została ona w tym samym roku przeniesiona. W nowym budynku szkolnym przy
ul. Piłsudskiego znalazły się pomieszczenia 8 sal lekcyjnych, sali gimnastycznej, kancelarii szkolnej, pokoju nauczycielskiego, rozbieralni oraz pomieszczenia na pomoce i sprzęty usytuowane na strychu szkoły. Utworzono gabinety naukowe, biologiczny i prac ręcznych dla dziewcząt i chłopców. Wyposażenie gabinetów było raczej skromne ze względu na brak środków. Izby lekcyjne odpowiadały wymogom higieny szkolnej, duże okna dawały światło, w godzinach popołudniowych oświetlano elektrycznością. Budynek ogrzewały piece kaflowe usytuowane tak, że jeden piec ogrzewał 2 sale.
Kierownikiem szkoły Powszechnej w latach 1933 - 1938 był Pan Władysław Dyrek, następnie do rozpoczęcia wojny obowiązki dyrektora pełniła Pani Ewa Lesiuk.
W czasie wojny formalnie szkoły nie działały, jednak wielu nauczycieli prowadziło tajne nauczanie.
- 1 IX 1945 Krystyna Kaczorowa
- 46/47, 47/48 Stanisław Bator
- Trzy kolejne lata 48 -51 Krystyna Kaczorowa
- 51/52 Ogólnokształcąca szkoła stopnia Podstawowego TPD Jan Hałas 120 uczniów
- 52 / 54 Kazimierz Piróg
- 54 /56 Zygmunt Kunz
- 56 / 68 Stanisław Bator 1967 wprowadzono szkołę 8-klasową
- 68 / 70 Janusz Pawłowski
- 70 / 75 Jan Tychoniewicz
- 75 / 79 Janusz Pawłowski Zbiorcza Szkoła Gminna
- 79 / 83 Teresa Grudzień
- 83 / 84 Antoni Kobielas
- 84 / 87 Zdzisław Mirecki
- 87 / 91 Jadwiga Ciepałowicz
- 91 - Stanisław Leszuk
- 15 XII 1969 wręczenie sztandaru szkole
- 1 IX 1972 r. nadanie imienia szkole (Komisji Edukacji Narodowej)
- 21 VIII 1975 r. SP-2 przekształcona w Zbiorczą Szkołę Gminną
